|
1928. Na veel getwijfel durft Jos - een getalenteerd worstelaar uit Deurne - op een bal de goedlachse Lucie ten dans te vragen. De vonk slaat over. Niet veel later trouwen ze, Jos begint te werken bij de lokale politie en ze krijgen drie prachtige kinderen.
Door de komst van de Tweede Wereldoorlog verandert hun leven bruusk. De Duitsers bezetten België en hun gelukkige leventje ervoor lijkt een ver vervlogen verleden. Jos laat het hier echter niet bij en komt in het verzet terecht. Wat begint met een paar kwajongensstreken wordt in de loop van de tijd steeds gerichter en professioneler. Jos wordt één van de kopstukken in het verzet.
|
|
|
Ook Lucie zat in het verzet. |
|
14 januari 1944. Het tij begint de keren en na jarenlange bezetting beginnen de geallieerden aan een opmars.
|
Er is goede hoop, de oorlog is bijna gedaan. Maar niet voor iedereen. En zeker niet voor Jos en Lucie. Hun lijdensweg begint pas. Jos wordt plots opgepakt door de Sipo-SD. Niet veel later komt hij in Breendonk terecht. Lucie is in alle staten, maar ze krijgt hem niet meer te zien. Het enige wat ze voor hem kan achterlaten, is een pak bruine suiker. Tot op een dag, enkele maanden later, Lucie een briefje in haar bus krijgt met het handschrift van haar man. Een sprankeltje hoop in deze barre tijden.
Zullen Jos en Lucie elkaar ooit nog te zien krijgen? |
Gebaseerd op waargebeurde feiten |
|
Het levensverhaal van Jos en Lucie leest als een boek. Erg tragisch en zo onwaarschijnlijk dat het als het ware een roman lijkt, maar dan volledig historisch correct. Paradis Perdu geeft ons een inzicht in de belevenis van de oorlog, van het verzet, tot het onderduiken van Joden en de concentratiekampen tot de bevrijding door de geallieerden. Het vertelt ons niet hoe de Tweede Wereldoorlog was, maar geeft ons wel een blik in de toenmalige realiteit van twee personen. Eén in een concentratiekamp, de ander (onwetend) thuis.
In Deurne en omstreken zijn Jos Veerman en zijn collega’s geen onbekende figuren. Tijdens de nacht van 14 op 15 januari het volledige politiekorps opgepakt door de SS. 66 agenten kwamen in Belgische gevangenissen en Breendonk terecht. 43 agenten werden naar concentratiekampen als Gross-Rosen en Buchenwald gedeporteerd. Slechts 8 overleefden de oorlog. Jos was één van hen.
Kleinzoon van het hoofdpersonage – Benie Michiels trad in de voetsporen van zijn grootvader en werd agent bij het politiekorps van Deurne. Hij pluisde de afgelopen jaren alle mogelijke archieven uit om het verhaal van zijn grootvader te reconstrueren en zette dit op papier. Zijn boek Bruine suiker komt eind augustus uit.
|
|